Συγγραφείς


Έλληνες

Ο Παναγιώτης Βασάλος, υποψήφιος διδάκτωρ φιλοσοφίας, γεννήθηκε στα Εξάρχεια των Αθηνών και ολοκλήρωσε τον «πρώτο πανεπιστημιακό πλου» με την απόκτηση πτυχιακού τίτλου στην Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών (1983). Από το 1985 εργάζεται στον τραπεζικό χώρο, αρχικά στην Ιονική και Λαϊκή Τράπεζα της Ελλάδος και εν συνεχεία στην Alpha Bank. Το 2006 ξεκίνησε το «δεύτερο πανεπιστημιακό πλου», αυτή τη φορά στρεφόμενος προς τις ανθρωπιστικές σπουδές, αποκτώντας πτυχιακό τίτλο του Τμήματος «Σπουδές στον Ελληνικό Πολιτισμό» του Ελληνικού Ανοικτού Πανεπιστημίου (2011). Το Σεπτέμβριο του 2016 ολοκλήρωσε με άριστα τις απαιτούμενες διαδικασίες για τη λήψη μεταπτυχιακού τίτλου του Διαπανεπιστημιακού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στην «Ηθική Φιλοσοφία», παρουσιάζοντας τη διπλωματική του εργασία με θέμα: «Λειτουργική τέχνη και ηθική στον ελληνικό πολιτισμό. Οι αναβαθμοί του Έρωτος και η διαλεκτική ελληνική τέχνη», η οποία βαθμολογήθηκε με άριστα. Επιπλέον έχει δημοσιεύσει μελέτες σε φιλοσοφικά περιοδικά και έχει συμμετάσχει σε συνέδρια φιλοσοφίας με επίκεντρο ενδιαφέροντος την πλατωνική και αριστοτελική ηθική φιλοσοφία.
Ο Παναγιώτης Γιάκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1978. Απόφοιτος με άριστα της Σχολής Καλών Τεχνών του Μιλάνου. Εργάστηκε στο χώρο της τηλεόρασης, συνεργάστηκε ως εικονογράφος με εκδοτικούς οίκους και εφημερίδες -σε ψυχαγωγικό και πολιτικό κομμάτι. Έχει συμμετάσχει σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις εικαστικών στην Ιταλία και την Ελλάδα, έχει αναλάβει την εικαστική επιμέλεια μουσικών φεστιβάλ, ενώ έχει εργαστεί και ως εκπαιδευτής κεραμικής σε άτομα με ειδικές ανάγκες, όπως και ως εκπαιδευτής ξυλογλυπτικής στις φυλακές Αλικαρνασσού.

-Καλλιτεχνική διεύθυνση της ταινίας του Κώστα Σφήκα  Η Μεταμόρφωση του Κάφκα (Βραβείο κριτικής επιτροπής, Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, 2008).

-Μεταξύ των νικητών του λογοτεχνικού διαγωνισμού Ένα Διήγημα για την Κρίση της εφημερίδας Το Βήμα (2013).

-Δημιουργός του βιβλίου Η Ιστορία της Κρήτης σε κόμιξ, εκδ. cretancomics, (2015).

Η Σοφία Γιαννοπούλου γεννήθηκε και μένει στην Αθήνα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και αργότερα Ψυχολογία στο Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας και Συμβουλευτικής. Εξειδικεύτηκε στη Γνωσιακή-Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία. Έκανε την πρακτική της στο οικοτροφείο «Καλλίπολις», το οποίο φιλοξενεί δεκαπέντε χρόνιους ενήλικες ασθενείς με βαριά νοητική υστέρηση, δευτερογενείς ψυχικές διαταραχές και οργανικά ψυχοσύνδρομα, με μακροχρόνια νοσηλεία στο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο Αττικής (Ψ.Ν.Α). Επίσης, έλαβε μέρος σε ομάδες απεξάρτησης από ουσίες. Από παιδί είχε ανήσυχο πνεύμα και την απασχολούσαν τα προβλήματα της ύπαρξης, το είναι και το φαίνεσθαι του ανθρώπου, η θλίψη του και τα αδιέξοδά του. Μελετώντας συγγράμματα φιλοσόφων και ψυχολόγων και παρακολουθώντας διάφορες σχολές και εναλλακτικά συστήματα, όπως silva mind control, reiki, ομοιοπαθητική, tuina massage, I ching κλπ, προσπαθεί να απαντήσει στα άπειρα γιατί; Παρακολουθεί ανελλιπώς μαθήματα χορού, μουσικής, tai chi, chi gong και προσφέρει εθελοντική εργασία σε Κέντρο Ημερήσιας Φροντίδας Αστέγων.
Ο Ευάγγελος Κουσιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1968 και εργάζεται ως επαγγελματίας Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας-Ψυχοθεραπευτής στην περιοχή της Πλατείας Βικτωρίας στο κέντρο της Αθήνας. Είναι κάτοχος Πτυχίου Βachelor(Hons)στη Συμβουλευτική Ψυχολογία από το Βρετανικό Πανεπιστήμιο Τeesside, και κάτοχος Πιστοποιητικού Εξειδίκευσης στην Ιατρική Ψυχολογία από το Εθνικό & Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Κέντρο Επαγγελματικής Εκπαίδευσης & Κατάρτισης). Είναι κάτοχος επίσης του Higher National Diploma στη Συμβουλευτική Ψυχολογία. Επιπλέον, έχει Πιστοποιητικό Επιτυχούς Ολοκλήρωσης του Μετεκπαιδευτικού Προγράμματος στην Κλινική Ψυχοπαθολογία από την Α΄Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του Αιγινητείου Νοσοκομείου. Έχει Δίπλωμα Εξειδικευμένης Επαγγελματικής Εκπαίδευσης στη Γνωσιακή – Συμπεριφορική Ψυχοθεραπεία, από το Κέντρο Εφαρμοσμένης Ψυχοθεραπείας & Συμβουλευτικής, καθώς και Πιστοποιητικό Σπουδών στη Φιλοσοφική Συμβουλευτική, από την Ελληνική Εταιρεία Φιλοσοφικής Ψυχολογίας & Ψυχοθεραπείας. Επίσης, ολοκλήρωσει ένα κύκλο σεμιναρίων με θέματα Σεξουαλικής Υγείας στο Ινστιτούτο Ψυχικής & Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή. Είναι μέλος στον Βρετανικό Σύλλογο Ψυχολόγων και μέλος στον τομέα Συμβουλευτικής Ψυχολογίας του προαναφερθέντος Συλλόγου. Έχει παρουσιάσει Σεμινάρια Ψυχολογίας στα ΙΕΚ “ΑΚΜΗ” και ΙΕΚ “ΔΕΛΤΑ” και έχει δημοσιεύσει άρθρα στα περιοδικά: ΑΒΑΤΟΝ, ΔΙΟΔΟΣ και ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ.
Ο Χρήστος Στ. Λυντέρης είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω, Διδάκτωρ Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι συγγραφέας του βιβλίου « Το ποινικό δίκαιο των μεταμοσχεύσεων», ενώ κατά καιρούς και άλλες νομικές μελέτες του έχουν δημοσιευτεί σε έγκυρα νομικά περιοδικά αλλά και στο διαδίκτυο. Υπέρμαχος των πολιτικών δικαιωμάτων, αγωνίζεται για την καθιέρωση θεσμών όπως το δημοψήφισμα και οι προτάσεις νόμου με λαϊκή πρωτοβουλία, η λογοδοσία και ο δημόσιος έλεγχος εκείνων που ασκούν δημόσια εξουσία, η πολιτική ισότητα και η διάκριση των εξουσιών. Από το 2010 διαχειρίζεται τον ιστότοπο «ΙΣΗΓΟΡΙΑ»( www.christoslinteris.blogspot.gr), από όπου είχε την ευκαιρία να δημοσιεύσει μέχρι σήμερα περισσότερα από 200 άρθρα. Αποτελεί ένα εκ των ιδρυτικών μελών της κίνησης πολιτών με την επωνυμία «Πρωτοβουλία για ριζική συνταγματική αλλαγή» (www.neosyntagma.net).
Ο Στέλιος Μαρίνης σπούδασε Μαθηματικά και Μουσική. Εργάστηκε ως εκπαιδευτικός στη Δημόσια και στην Ιδιωτική εκπαίδευση. Έχει δημοσιεύσει δεκάδες άρθρων και μελετών στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο, έχει εκδώσει αρκετά φροντιστηριακά βιβλία Μαθηματικών, καθώς και άρθρα και βοήθημα για το μάθημα της Ελληνικής Γλώσσας με το ψευδώνυμο Μάριος Σοφός. Οι “Ιστορίες του πίνακα”, (Σαββάλας) και “Γυναίκα σ’ αγαπώ, γυναίκα σε φοβάμαι” (Κοχλίας) ήταν οι πρώτες του απόπειρες στη λογοτεχνία. Το κοινωνικό παραμύθι “Ο Τικαλάκης” (Στρατής) ήταν το πρώτο ώριμο λογοτεχνικό του έργο. Η διασκευή του σε ομώνυμο μιούζικαλ ανέβηκε με την ορχήστρα και τη θεατρική ομάδα του Μουσικού Σχολείου Πειραιά στο θέατρο ΟΛΥΜΠΙΑ. Το 2010 εκδίδει μαζί με την Κατερίνα Τριανταφύλλου το ψυχολογικό μυθιστόρημα “Μπροστά στον ψυχολόγο”. Από το 2015 που συνταξιοδοτείται ασχολείται κυρίως με τη μουσική και την κοινωνική δράση στην Εργατική Λέσχη Νέας Σμύρνης. Παράλληλα άρχισε την έρευνα και στη συνέχεια τη συγγραφή τού βιβλίου “Οι περιπέτειες των λέξεων των μαθηματικών στην ελληνική γλώσσα”.
O Γιώργος Ρούσκας γεννήθηκε το 1962. Αποφοίτησε από τη Βαρβάκειο Σχολή και σπούδασε πολιτικός μηχανικός στο Ε.Μ.Π. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Σήμερα ζει στο Λαγονήσι. Έχει πραγματοποιήσει δύο ατομικές εκθέσεις ζωγραφικής: «Όστρακα» το 2004 και «Αχλύς» το 2007. Έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές:

  • Αχλύς 2
  • Αλεξίλυποι Σκιαλύτες
  • Άυλο Πύαρ
Η Ελένη Στασινού γεννήθηκε στην Πάτρα το 1948. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στo Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έργα της είναι: οι ποιητικές συλλογές «Οι οδύνες της μετάλλαξης» 1991 και «Πιο πέρα» 1998. Κατά το διάστημα μεταξύ του 1991 έως 1996 συγγράφεται τριλογία «Η Ιερή Δίψα» η οποία δεν εκδίδεται, ως «ακατάλληλη για τον μέσο Έλληνα αναγνώστη». Tο 1997 εκδίδεται το μυθιστόρημα «Η κουμπάρα η Μαργαρίτα», η «Απόδραση προς το φως» 1999, «Ο Στέφανος του ελαιώνα» 2000, «H Aγία πόρνη της καρδιάς του» 2002, «H αυτοκρατορία των δήθεν» 2003, «Οντισιόν» 2004, ενώ συμμετέχει στο συλλογικό «Το λιμάνι της ζωής μου» 2007. To 2008 εκδίδεται το έργο της «Νύχτες Υποταγής». Το 2011 εκδίδεται «Η Γυναίκα των Δελφών» που έτυχε της διάκρισης από το “Insula Europea” στην Perugia της Ιταλίας. (www.insulaeuropea.eu). Το 2014 εκδίδεται το παραμύθι για μεγάλους «Οι Πιρογιέρηδες του Έρωτα». Παραμύθια της δημοσιεύονται σε διαφορά περιοδικά Λόγου και Τέχνης.
Ο Αλέξανδρος Στεργιόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1980. Μετά το Λύκειο, σπούδασε σε ιδιωτική σχολή αθλητικής δημοσιογραφίας. Έχει εργαστεί σε εφημερίδες, περιοδικά, ραδιοφωνικους σταθμούς. Παράλληλα δουλευει στον χώρο του βιβλίου δημοσιεύοντας βιβλιοκρισιές – βιβλιοπαρουσιάσεις
Ο ΦΩΤΗΣ ΤΕΡΖΑΚΗΣ γεννήθηκε το 1959 στην Πάτρα. Έχει εργαστεί πολλά χρόνια στον χώρο του βιβλίου (ως εκδότης, επιμελητής σειρών και μεταφραστής), κι ερευνητικά, στο πλαίσιο σεμιναρίων, σε διάφορους τομείς των Επιστημών του Ανθρώπου. Από το 1992 ως το 2001 συνδιοργάνωνε το ανεξάρτητο Θρησκειολογικό Σεμινάριο που το 1997 οδήγησε στη δημιουργία της Εταιρείας Θρησκειολογικών Ερευνών (της οποίας χρημάτισε διαδοχικά γραμματέας και πρόεδρος) και ήταν από τους βασικούς συντάκτες του Θρησκειολογικού Λεξικού στα Ελληνικά Γράμματα. Έχει δημοσιεύσει εκτεταμένο αριθμό δοκιμίων και κριτικών σε ποικίλα έντυπα (Σημειώσεις, Πλανόδιον, Πανοπτικόν, κ.ά.) και συνεργαστεί κατά περιόδους ως βιβλιοκριτικός με τις εφημερίδες Ελευθεροτυπία και Καθημερινή. Έχει επίσης διδάξει μετάφραση φιλοσοφίας στο Αγγλικό Τμήμα του Ευρωπαϊκού Κέντρου Μετάφρασης (ΕΚΕΜΕΛ). Από το 2005, έχει ιδρύσει ένα θεσμό εναλλακτικής επιμόρφωσης, το Κέντρο Διαπολιτισμικών Σπουδών (και, από το 2009, Εταιρεία Διαπολιτισμικών Σπουδών), στα πλαίσια του οποίου παραδίδει σειρές μαθημάτων στην ιστορία τής φιλοσοφίας και των πολιτικών ιδεών, αισθητική, συγκριτική θρησκειολογία και ανθρωπολογική/ψυχαναλυτική θεωρία. Το δημοσιευμένο του έργο περιλαμβάνει ποίηση, ταξιδιωτική πρόζα, πολιτική αρθρογραφία και φιλοσοφικά δοκίμια (βλ. πλήρη εργοβιογραφία στο www.fotisterzakis.gr).
Ο Νίκος Φούφας είναι διδάκτωρ φιλοσοφίας και έχει εκδώσει επτά βιβλία στα γαλλικά. Διδάσκει πολιτική φιλοσοφία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Ασχολείται με τη σκέψη του Χέγκελ, του Μαρξ και του Λούκατς υπό το πρίσμα των εννοιών της αλλοτρίωσης και της πραγμοποίησης.
Ο Μανουέλ Σ. Φαρατζιάν, γεννημένος στη Νίκαια Πειραιώς το 1940 από Αρμένιους γονείς, είναι Αρχιτέκτων Μηχανικός. Έχει εργαστεί ως ελεύθερος επαγγελματίας αλλά και ως αρμόδιος Διευθυντής του φορέα κατασκευής και λειτουργίας φοιτητικών εστιών στην Ελλάδα μέχρι το 2011. Ζει στη Βούλα Αττικής. Η συγγραφική του προσπάθεια ξεκινά από τα φοιτητικά χρόνια, όπου μπορούν να αναζητηθούν τα ερεθίσματα που τον οδήγησαν στη συστηματική ενασχόληση με τη λογοτεχνία κατά τα χρόνια της ωριμότητάς του. Η αρχιτεκτονική των λέξεων, το χτίσιμο δηλαδή κάποιου κειμένου δεν απέχει από τη δόμηση ενός κτίσματος. Ο χώρος των κτιρίων είναι το φυσικό περιβάλλον, όπως ο χώρος των κειμένων είναι η σκέψη, το εσωτερικό μας περιβάλλον, τα τοπία του νου. Σ’ αυτά μας συνοδεύει ο συγγραφέας, που μέσα από την κοινή θεματολογία των τεσσάρων επιμέρους κεφαλαίων του βιβλίου, καταθέτει τη δική του υπαρξιακή εκδοχή.
Kyris Hatzi

Η Χρύσα Χρονοπούλου γεννήθηκε και μεγάλωσε στους Αγίους Αναργύρους Αττικής, όπου και τελείωσε το Λύκειο. Σπούδασε στην Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και αποφοίτησε από το τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας. Εκπόνησε το διδακτορικό της επίσης στο Καποδιστριακό Αθηνών, στο Τμήμα Φιλοσοφίας, Παιδαγωγικής, Ψυχολογίας. Δίδαξε ως καθηγήτρια φιλόλογος σε Γυμνάσια και Λύκεια της Εύβοιας και των Αγίων Αναργύρων. Δημοσίευσε άρθρα σε παιδαγωγικά περιοδικά και εξέδωσε τις μελέτες: Δούλοι και δουλεία στον Όμηρο (1989, 2007), Η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών από μετάφραση (1992), Η διδασκαλία των Αρχαίων Ελληνικών από το πρωτότυπο (1992), Με αφορμή ένα ποίημα του Καβάφη, δοκιμή αγωνίας (1992), Η διαθεματική διδασκαλία ως διδακτική μέθοδος (2004), Ιστολόγιο, συλλογή δοκιμίων (2010), Ρόζα Ιμβριώτη της ζωής και του σχολείου (2011), Διδάσκω και μαθαίνω στο σχολείο (1996, 2013). Από το 2009 διατηρεί ιστολόγιο (chryssablog.wordpress.com) στο οποίο δημοσιεύει άρθρα πολιτικά, κοινωνικά, ιστορικά, φιλολογικά, παιδαγωγικά.

Ξένοι

Η Christie Laume ( Χριστίνα Λαμπούκα ) γεννήθηκε στο Παρίσι στις 4 Φεβρουαρίου του 1942 από ελληνική οικογένεια. Αδερφός της ήταν ο Θεοφάνης Λαμπούκας, γνωστός ως Theo Sarapo , τελευταίος σύζυγος της Εντίθ Πιάφ. Το όνομα Chrsitie Laume της το έδωσε η Εντίθ Πιάφ κατά την 18μήνη συγκατοίκηση του ζευγαριού όπου η Πιάφ μύησε τη Χριστίνα Λαμπούκα στο χώρο της μουσικής και βοήθησε στη μετέπειτα καριέρα της ως τραγουδίστρια στη γαλλική pop σκηνή. Το 1969 σε ένα ταξίδι της στην Ελλάδα γνώρισε τον σύζυγό της Αμερικανό στην καταγωγή, παντρεύτηκαν στην Αθήνα και παράτησε το τραγούδι για να κατοικήσει στην Αμερική και να δημιουργήσει οικογένεια.
Ο Georg Lukács ή György Lukács, γεννημένος στις 13 Απριλίου 1885 στη Βουδαπέστη, ήταν ετερόδοξος Ούγγρος μαρξιστής φιλόσοφος, κοινωνιολόγος της λογοτεχνίας, κριτικός κυρίως γερμανικής έκφρασης και πολιτικός. Έπειτα από σπουδές νομικής και την απόκτηση διδακτορικού διπλώματος στις πολιτικές επιστήμες, θα εκπονήσει ένα διδακτορικό φιλοσοφίας και θα συγγράψει το πρώτο του βιβλίο με τίτλο Η εξελικτική ιστορία του μοντέρνου δράματος. Ο νεαρός Λούκατς θα εγκατασταθεί στη συνέχεια στη Χαϊδελβέργη με σκοπό να γίνει υφηγητής φιλοσοφίας. Εκεί γνωρίζει τον Εμίλ Λασκ, τον Χάινριχ Ρίκερτ και τον Μαξ Βέμπερ, λαμβάνοντας μέρος στον κυριακάτικο κύκλο των συζητήσεων του τελευταίου με τον οποίο επίσης θα γίνει φίλος. Κατά τη δεκατία του 1910 τα σημαντικότερα από τα δημοσιεύμενα γραπτά του θα είναι τοΗ ψυχή και οι μορφέςκαθώς καιΤο ιστορικό μυθιστόρημα.Το 1918 θα στραφεί στον μαρξισμό και ενταχθεί στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ουγγαρίας. Το 1919 δημοσιεύει το Τακτική και ηθική και θα συμμετάσχει στην εξέγερση που θα οδηγήσει στην κατάληψη της εξουσίας από το Κόμμα Κομμουνιστών Ουγγαρίας και την προκήρυξη της βραχύβιας Ουγγρικής Σοβιετικής Δημοκρατίας. Ο Λούκατς θα λάβει μέρος στο Επαναστατικό Συμβούλιο Διακυβέρνησης ως κομισάριος του λαού, υπεύθυνος για θέματα παιδείας και κουλτούρας.

Στα 1923 εκδίδεται το θεμελιώδες έργο του, Ιστορία και ταξική συνείδηση. Σπουδές μαρξιστικής διαλεκτικής.

Χρησιμοποιώντας το κομματικό του ψευδώνυμο Μπλουμ, ο Λούκατς δημοσιεύει στα 1928 τις Θέσεις του Μπλουμ (Blum-Thesen), στις οποίες υποστηρίζει μια «δημοκρατική δικτατορία του προλεταριάτου και της αγροτιάς». Ωστόσο, λόγω των έντονων αντιδράσεων που θα προκληθούν από τη δημοσίευση αυτού του κειμένου, o Λούκατς αποσύρεται από την πολιτική και κομματική δράση. Την ίδια χρονιά θα αναχωρήσει από τη Βιέννη, για να διαμείνει για σύντομο χρονικό διάστημα στο Βερολίνο και στη συνέχεια στη Βουδαπέστη.

Κατόπιν πρόσκλησης του David Riazanov ο Λούκατς θα μεταβεί στη Μόσχα και θα συνεργαστεί με το νεοσύστατο Ινστιτούτο Μαρξ-Λένιν. Ο Λούκατς θα παραμείνει εξόριστος στην Σοβιετική Ένωση μέχρι περίπου και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1944 θα επιστρέψει στην Ουγγαρία και γίνεται καθηγητής αισθητικής και φιλοσοφίας του πολιτισμού στο Πανεπιστήμιο της Βουδαπέστης.

Με την επιστροφή του στην Ουγγαρία θα αφιερωθεί στην έκδοση πλήθος βιβλίων και μελετών μέχρι το τέλος της ζωής του. Παρένθεση θα είναι το 1956 όταν λαμβάνει μέρος στην επαναστατική κυβέρνηση του I. Nagy κατά τη διάρκεια της Ουγγρικής εξέγερσης ως υπουργός λαϊκής μόρφωσης. Μετά την πτώση της κυβέρνησης θα εκτοπιστεί στη Ρουμανία για περίπου έξι μήνες.

Από την επάνοδο του στην Ουγγαρία θα καταπιαστεί με τη συγγραφή της Ιδιαιτερότητας της αισθητικής και έπειτα με την Οντολογία του κοινωνικού είναι και τα Προλεγόμενα στην οντολογία του κοινωνικού είναι. 

Ο Λούκατς πεθαίνει στις 4 Ιουνίου του 1971.

Ο Άνταλ Σερμπ (1901 – 1945) ήταν ένας από τους μεγαλύτερους Ούγγρους λογοτέχνες του 20ου αιώνα. Γεννήθηκε στην Βουδαπέστη από Εβραϊκή οικογένεια αλλά ο ίδιος ήταν καθολικός χριστιανός. Από το 1924 έως και το 1929 έζησε στην Ιταλία, Γαλλία και Αγγλία, λόγω της μεγάλης αναταραχής που υπήρχε στην Ουγγαρία από την κομμουνιστική επανάσταση. Σε ηλικία 32 ετών εκλέχτηκε πρόεδρος της Ουγγρικής λογοτεχνικής ακαδημίας και το 1937 εκδόθηκε το “Ταξιδιώτης και φεγγαρόφωτο” που είναι το πιο γνωστό του έργο παγκοσμίως. Το 1941 ξεκίνησε ένα κολοσσιαίο εγχείρημα για την εποχή, να εκδώσει την ιστορία της παγκόσμιας λογοτεχνίας, το οποίο όμως δεν κατάφερε να ολοκληρώσει γιατί το 1944 μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1945, σε ηλικία 43 ετών, πέθανε με φρικτό τρόπο (δάρθηκε μέχρι θανάτου). Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σχεδόν σε όλες τις γλώσσες και συγκαταλέγεται στο πάνθεον των μεγαλύτερων λογοτεχνών του περασμένου αιώνα.
Η Μαρίνα Τσβετάγεβα(1892-1941) είχε μια πολυτάραχη ζωή, σημαδεμένη από φτώχια και προσωπικές τραγωδίες, όπως ο θάνατος της κόρης της. Ήταν μάρτυρας της Οκτωβριανής επανάστασης, για την οποία ήταν επικριτική. Ο σύζυγός της Sergei Efron πολέμησε στο Λευκό στρατό εναντίον των μπολσεβίκων. Η ποιήτρια βίωσε τη μεγάλη πείνα που ξέσπασε στη Μόσχα και έδωσε τις δύο της κόρες στο ορφανοτροφείο θεωρώντας ότι εκεί θα τρέφονταν καλύτερα. Παρόλα αυτά, η μια της κόρη πέθανε από ασιτία στο ορφανοτροφείο. Η Τσβετάγεβα έφυγε το 1922 από τη Ρωσία στο Βερολίνο, όπου και ενώθηκε ξανά με το σύζυγό της και έζησαν μαζί στην Πράγα. Το 1925 μετακόμισαν στο Παρίσι, όπου και έζησαν για 14 χρόνια σε συνθήκες ένδειας. Το 1937 ο άνδρας της επέστρεψε στη Σοβιετική Ένωση, όπου όμως συνελήφθη για κατασκοπεία. Η Τσβετάγεβα επέστρεψε στην πατρίδα της το 1939. Ο σύζυγός της ήταν στη φυλακή- εκτελέστηκε το 1941- και η ίδια δεν είχε πόρους αντιμετωπίζοντας επίσης και την εχθρότητα εκ μέρους των συμπατριωτών της. Το 1941 αυτοκτόνησε στη Γελαμπούγκα.Η Τσβετάγεβα με την έντονα βιωματική λυρική ποίηση αλλά και τους γλωσσικούς της πειραματισμούς θεωρείται από τις σπουδαιότερες Ρωσίδες και γενικά Ευρωπαίες συγγραφείς του 20ου αιώνα.