Κόμπος Υφάλου

Ένας φόνος ταράζει το μικρό χωριό, μια γυναίκα βρίσκεται δολοφονημένη στην παραλιακή καντίνα της. Μοναδικός μάρτυρας ο γιος της, ο Γαβριήλ, ένας έφηβος που πάσχει από βαρύ αυτισμό. Για να λύσει την υπόθεση, ο αρχιφύλακας Νικηφόρος θα πρέπει να κατανοήσει το λαβυρινθώδες σύμπαν ενός αυτιστικού μυαλού.

Μπροστά στο παράδοξο ενός αυτόπτη μάρτυρα που παραμένει σιωπηλός, ο αρχιφύλακας Νικηφόρος θα ψάξει για τα κλειδιά που θα τον κάνουν να μιλήσει. Πρώτα όμως θα πρέπει να κατανοήσει τη διαταραχή του αυτισμού. Για να το καταφέρει, θα χρειαστεί έναν οδηγό για να τον εισάγει στον άγνωστο γι’ αυτόν κόσμο των ατόμων με αναπηρία, ώστε να καταλάβει αν ο νεαρός είναι τελικά ο θύτης ή το θύμα, και αν ο αυτισμός είναι απλώς αποτέλεσμα μιας κακής εγκυμοσύνης, χτύπημα της μοίρας ή ασθένεια της νέας εποχής.

«Πέρασε όλη την παιδική του ηλικία παίζοντας απλώς μ’ ένα σκοινί. Η μόνη περίπτωση αντίδρασής του ήταν αν του έπαιρναν το σκοινί ή αν έβλεπε κάποιον να δένει κόμπο. Τότε ορμούσε καταπάνω του και δεν σταμάταγε, αν δεν του δινόταν το σκοινί. Οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι τον άφηνε παγερά αδιάφορο. Εμείς του αγοράζαμε παιχνίδια ή αυτοκινητάκια, όμως το μόνο που έκανε ήταν να τα ταξινομεί ανάλογα με το χρώμα. Τα έβαζε σε σειρά κι έπειτα έστρεφε την προσοχή και πάλι στο σκοινί του. Ήταν εντελώς αποκαρδιωτικό, έμοιαζε σαν να ζει σε μια γυάλα, σ’ έναν ολότελα δικό του κόσμο. Εκεί που καθόταν ήρεμος, σηκωνόταν επάνω κι έφερνε σβούρες γύρω απ’ τον εαυτό του, χτυπώντας παλαμάκια κι ουρλιάζοντας μόνος του. Εμείς στεκόμασταν κοντά και τον παρατηρούσαμε, σιωπηλοί, κρύβοντας την απογοήτευσή ο ένας απ’ τον άλλο, αποφεύγοντας να το θίξουμε και προσπαθώντας να προσποιηθούμε πως ήταν όλα κανονικά».(Απόσπασμα από το βιβλίο)

Μια ματιά από κοντά στον κόσμο των ατόμων με αναπηρία, σε ένα φαινόμενο που συνεχώς αυξάνεται, σ’ ένα από τα μεγαλύτερα ερωτηματικά σχετικά με τη φύση του ανθρώπου, μέσα από ένα αστυνομικό μυθιστόρημα με καταιγιστική πλοκή και ανατροπές. Μια ιστορία για έναν κόσμο που βρίσκεται δίπλα μας, αλλά και τόσο μακριά μας.